Dziewczynka z fantazją ;)

N miała niedawno gościa. Koleżankę z przedszkola. Kiedy jechałyśmy do domu, Dziewczynka opowiedziała mi pewną historię.

Dziewczynka: "Wczoraj wieczorem poraził mnie prąd."

Ja: "Ojej, jak to się stało?!"

Dziewczynka: " Skapnęło mi trochę śliny i tak mnie poraził, że musiałam jechać do szpitala"

Ja: "Byłaś dzisiaj w nocy w szpitalu???"

Dziewczynka: "Tak. Karetka zabrała mnie z domu. Bardzo mnie bolało, jak poraził mnie prąd. Całą noc byłam w szpitalu. Miałam przeciętą rękę i musieli mi ją zaszyć."

Ja: "I dzisiaj byłaś w przedszkolu?"

Dziewczynka: "Tak. Mama rano zabrała mnie ze szpitala i zawiozła do przedszkola"

Możecie sobie wyobrazić, jaka byłam zaskoczona. I nie ukrywam, że zaniepokojona. Przyglądałam się potem uważnie Dziewczynce z nadzieją, że nic jej się u nas nie stanie. A potem przyjechała Mama Dziewczynki. Pijemy kawę, a ja nawiązuję do dzisiejszej rozmowy:

Ja: "Co się wczoraj stało?"

Mama Dziewczynki: "Nic takiego"

Ja: "Dziewczynka mówiła, że poraził ją prąd"

Mama Dziewczynki: "Tak. Kopnął ją"

Ja: "?????"

Mama Dziewczynki: "Ciągnęła wczoraj szalik po podłodze, a ja mówiłam, żeby tego nie robiła, bo może kopnąć ją prąd. I w pewnym momencie przeskoczyła iskierka ;)

Wyobraźnia dzieci nie zna granic. Czasami zastanawiam się, czy N też opowiada równie niestworzone historie mamom swoich koleżanek. I umieram z ciekawości jakie :)

Kiedy ja byłam małą dziewczynką, w pierwszej lub drugiej klasie, też uwielbiałam fantazjować. Chętnie  też dzieliłam się swoimi historiami ze szkolnymi koleżankami i kolegami. Pewnego dnia powiedziałam, że przyleciał do Polski mój wujek z Afryki. I to była prawda. Jedyna zresztą w tej historii. I że wujek przyleciał samolotem, który jest tak duży, że musiał wylądować na dachu naszego bloku. I że możemy się przelecieć tym samolotem, tylko musimy uzbierać pieniądze na benzynę. I właściwie nic by się nie stało, gdyby któreś dziecko nie zapytało mojej mamy, po ile składamy się na to paliwo. Oj miałam w domu rozmowy :)