Yumi. Kokeshi. Morze. I stary nowy aparat. A za oknem koniec lata.

Tego lata czytamy więcej niż zwykle.
Czytamy w ogrodzie, pod białym parasolem.
Czytamy w naszym wielkim łóżku.
Czytamy w małym łóżeczku Chłopca.
Czytamy przy kuchennym stole.
Czytamy na kanapie w salonie.
Oddaję książki do biblioteki i wracam ze stosem kolejnych.
Mamo, mogę zobaczyć?
Mamo, jakie to piękne!
Mamo, poczytasz mi?
Mamo, chcę siedzieć obok Ciebie!

Czasami brakuje mi trzeciego boku ;)

Od Lipiec 2011

Patrzę na wyciągnięte ku książkom małe dłonie, błyszczące oczy z ciekawością i niecierpliwością podążające za stosikiem lektur w moich rękach i cieszy mnie ta ciekawość. Ta niecierpliwość. Ta wrażliwość. Tu i teraz. Nie potrafią zaczekać do wieczora. A ja nie potrafię oprzeć się Ich prośbom. Czytamy i rozmawiamy. To niesamowite, ile dorosłych pytań potrafią zadać Dzieci. Ile empatii mają dla małych bohaterów. Ile zrozumienia dla słów, nad którymi sama czasami muszę się zastanowić.

Starsza Siostra w ciągu dwóch dni przeczytała Piegowate opowiadania Piątkowskiej, zaszywając się w moim pokoju. Zupełnie mnie tym zaskoczyła. Nie wiedziałam, że czyta tak szybko. I że w czasie wakacji będzie czytała tak dużo i tak chętnie. Miłe ;) Szalenie.

Dzisiaj kilka słów o książce, która szczególnie spodobała się Dziewczynkom. I mnie samej. Książce, którą postanowiłam wyróżnić wśród wielu innych, które ostatnio czytamy. Za to, że jest inna. Za pomysł, za ilustracje, za krótki spacer po kulturze, która mnie ostatnio bardzo fascynuje. Za wspomnienie o sushi, które uwielbiam i które już niebawem ;) Za kolory, za inspiracje, za to, że dzięki niej odkryłam kokeshi, które absolutnie podbiły moje serce.

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Od Lipiec 2011

Yumi autorstwa Annelore Parot to opowieść o drewnianej laleczce - kokeshi, która zabiera nas na krótki spacer po kraju Kwitnącej Wiśni. Odkrywamy z nią tradycyjne japońskie stroje, idziemy na bal przebierańców, spotykamy po drodze piękne latawce w kształcie ryb i próbujemy sushi. Kilkanaście prostych zdań, piękna szata graficzna, rozkładane strony i zagadki dla małych czytelników. Pomagamy odnaleźć Yumi jej przyjaciółkę Sakumi, odgadujemy, jakie stroje wybrały małe bohaterki, spotykamy magiczne drzewo pełne snów. Trochę innego świata podanego w ciekawy sposób. Polecam.

Przy okazji tej książki odkryłam kokeshi. Japońskie drewniane laleczki, których historia i tradycja zaczyna się w XVI wieku w rejonie ciepłych źródeł - Tohoku. Laleczki wyjątkowe, bo niepowtarzalne. Od początku do końce wykonane przez jednego artystę, który sam wybiera i ścina drzewo, z którego powstanie lalka, następnie je suszy, tnie, by w końcu nadać kształt swojej kokeshi. Do wyrobu tych tradycyjnych figurek wykorzystuje się zazwyczaj drzewo mizuki, o bardzo jasnym, niemal białym odcieniu. Każda laleczka jest inna, jest pomysłem na kształt, wielkość, kolory, wzory, radość, smutek lub zamyślenie na małej drewnianej twarzy. Na spodzie każdej z nich jest autograf twórcy. I każdą z nich chciałabym mieć na swojej półce ;)

Dzisiaj ruszamy nad morze.
Zimne i chmurne.
Moje ukochane.
Morze mojego dzieciństwa.
Na tydzień, który zapowiada się wspaniale.
Tydzień z Dziećmi, z Rodzicami i Przyjaciółką.
Długie spacery i jeszcze dłuższe wieczory.
Wiatr we włosach i piasek miedzy kartkami książek.
Zapach lasu sosnowego mieszający się z zapachem słonej wody.
Świeże ryby z frytkami i zestawem surówek.
Gofry z bitą śmietaną i jagodami.
Na dnie plecaka czeka stary aparat analogowy, do którego wczoraj włożyłam film.
Swój pierwszy.
Wkrótce wywołam swoje pierwsze analogowe zdjęcia.
Bo te, które robiłam kiedyś, nie były moje.
Zrozumiałam to całkiem niedawno, dlatego tym bardziej cieszę się na tę przygodę.

Za tydzień weekend w stolicy.
W biegu.
Apotem tydzień z M.
We dwoje.

Wszystko zupełnie niespodziewane.
Zaplanowane w ostatniej chwili.
Moja wakacyjna niespodzianka.

Niespodzianką też były dla mnie te liście.
Koniec lata pod hamakiem, w którym spędziłam lato ubiegłego roku.
Nie mogłam uwierzyć, a jednak.

Od Lipiec 2011

Udanego dnia Wam życzę!

p.s.Przede mną noc w pociągu :)