Wczoraj i dziś. Wieczorem i rano.

Wczoraj poszłam kawałek dalej moją ścieżką z widokiem po horyzont :) I odkryłam kolejną. Między łąkami a starymi domami i zapomnianymi ogrodami. Za łąkę wieczorem spada słońce, a rano unoszą się nad nią gęste mgły. I słychać jak szumią wysokie trawy. I można na chwilę o wszystkim zapomnieć. A ja czasami takiej chwili bardzo potrzebuję ;)
Nowo odkryta droga zaprowadziła nas do ogródków działkowych, których lata świetności dawno przeminęły. Nieogrodzone, z maleńkimi, walącymi się chateńkami i altankami wyglądają dzisiaj niesamowicie. A mięzdzy nimi wąziutka, kręta dróżka, którą nie odważyłam się wczoraj pójść dalej, a która kusi ogromnie ;) I jesienne kwiaty. We wszystkich kolorach tęczy. Po pas. I słodkie półdzikie maliny. I czarne owoce drzewa, którego jeszcze nie znam, a o które pytała Starsza Siostra. Mamy to czarodziejki, ale niestety nie znają odpowiedzi na wszystkie pytania ;) Dzieci wydają się być tym czasami gorzko rozczarowane i zawiedzione. Może ktoś z Was wie, jak naprawdę nazywa się ta "czarna jarzębina"?

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Tak było wczoraj. Wieczorem. A dzisiaj rano wyszłam na moment z psem. I nagle zobaczyłam pajęczynę. A za nią kolejną. I następną. I już wiedziałam, że to nie będzie chwila. Że muszę zabrać aparat i potrzebuję kilku minut dla siebie ;) Uwielbiam takie odkrycia - niby nic, a jednak dech w piersiach zapiera. Kompletnie przemoczyłam zamszowe kozaczki. I skarpetki ;) I nie miało to żadnego znaczenia. Było pięknie.

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień

Od wrzesień