Przystanek Bangkok

Wita nas znajomy zapach wilgotnego powietrza i fala gorąca, z którą zderzamy się po wyjściu z lotniska. Uwielbiam Bangkok. Nie przeszkadzają mi brudne ulice, hałas i szare niebo. Cierpliwie czekam, aż taksówka przebrnie przez wiecznie stojące w korkach ulice i dowiezie nas do hotelu. Odsypiamy długą podróż, aby z nowymi siłami pochylić się nad mapą. Czas nie jest naszym sprzymierzeńcem - trzy dni to zdecydowanie za mało, aby poczuć w pełni klimat tego miasta, zobaczyć miejsca, o których czytałam, dojść do ulic, w których nie spotyka się turystów.

Tym razem mieszkamy w centrum, gdzie wielkomiejski szum nigdy nie ustaje. Kiedy gaśnie dzień, budzi się nocne życie, które toczy się do wschodu słońca. Stojąc na balkonie, spoglądam na miasto. Betonowa dżungla hoteli, apartamentowców i biurowców z rozrzuconymi tu i ówdzie plamami bujnej zieleni, nieco już przygaszonej przez trwającą od pewnego czasu suchą porę.

Taki obraz Bangkoku przywiozłam ze sobą, z ciepłym wiatrem w tle i nieprzebranym bogactwem ulicznych zapachów.