Jeszcze. I już.

Marzec sprzyja takim przemyśleniom. Jeszcze w lesie ścieżki białe od śniegu, a już na drzewach pojawiają się pierwsze pąki i bazie. Jeszcze na porannym spacerze mróz szczypie w policzki, a już ptaki w wyśpiewują poranne koncerty. Jeszcze. I już. Jeszcze w sypialni znajdujemy dziecięce przytulanki. Jeszcze szukamy smoczka, bez którego tak trudno Chłopcu zasnąć. Jeszcze na nocnych szafkach obok książki stoi podgrzewacz i kilka butelek na nocną zmianę ;) Ale już zdarzają się rodzinne spacery bez wózka. Już Chłopiec sam je śniadania i kolacje. Już N czyta zaczyna czytać Młodszej Siostrze, a Młodsza Siostra już zaczyna bawić się z Bratem. Już Chłopiec rozumie tak wiele. Jeszcze będziemy tęsknić za tym, co już minęło i właśnie mija. Za zbyt krótkimi nocami, w czasie których nasza wielka kołdra zawsze jest zbyt mała. Za pobudkami o świcie, kiedy odgłos małych bosych stópek oznacza koniec snu, choć powieki są ciężkie jak z ołowiu. Za wspólnymi wieczorami przy książeczkach i kołysankach. Więc choć czasami bywa ciężko, brakuje czasu, spokoju i snu, to staram się pamiętać o tym, że warto się cieszyć chwilą. Która już nadeszła i jeszcze trwa.