Toskańskie poranki.

Lubię pierwsze chwile dnia.
Lubię ciszę i światło poranka.
Kiedy dom jeszcze uśpiony.
Kiedy smak i zapach kawy przeganiają spod powiek resztki snu.
Kiedy słońce wstaje leniwie i rozlewa się po całym domu.
Kiedy między wzgórzami unoszą się mleczne mgły.
Kiedy mały, stary kościółek staje się na chwilę złoty w pierwszych promieniach słońca.
Kiedy cienie kładą się na polnej drodze, długie w nieskończoność.
Takie były moje toskańskie poranki.
Wakacyjne chwile, skradzione tylko dla siebie.
Dzisiaj kilka promieni specjalnie dla Was. Na dzień dobry ;)

Przy tym kościółku przystawali mężczyźni i kobiety. Czasami, aby się pomodlić. Czasami tylko po to, aby na niego spojrzeć, usiąść na moment na kamiennej ławeczce pod wielkim drzewem obok. Ja sama przystawałam, ilekroć szłam tamtędy na spacer. Miał w sobie coś niezwykłego, choć wydawał się zupełnie niepozorny. Myślę, że ma swoje własne znaczenie dla mieszkańców tamtego miasteczka. Swoje ważne miejsce w jego historii.

Od Toskania 2011

Droga obok kościółka. W pierwszych promieniach słońca wyglądała magicznie.

Od Toskania 2011

A w drodze do niego krzywy płot i pajęczyny, które lśniły w słońcu jak jedwabne, złote nitki ;)

Od Toskania 2011

Za kościółkiem rozciągały się zielono-złote wzgórza, które rano ginęły we mgle. Jakby mleko rozlało się w dolinach. Lub jakby kawałek nieba zawisł na moment nisko na ziemią. Lubiłam te momenty ogromnie.

Od Toskania 2011

Od Toskania 2011

Od Toskania 2011

Powrót z porannego spaceru. Ulubioną drogą i z ulubionym światłem. I mój cień. Tak długi, że sposób było uchwycić go w całości :)

Od Toskania 2011

Na śniadanie kawa i świeży, pomarańczowy melon. Słodki, zimny i soczysty. Będę tęskniła do tamtych poranków. Do tamtej kawy w ogrodzie pachnącym rosą i do tamtych poranków. Już tęsknię ;)

Od Toskania 2011

Wczoraj odebrałam klucze do nowego domu ;) Dzisiaj staną w nim pierwsze nasze przedmioty. Jutro wielka przeprowadzka i pierwsza noc w nowym miejscu. Trzymajcie kciuki!

Udanego dnia!