Life czyli życie.

"To Twoje życie.
Rób to co kochasz i rób to często.
Jeśli czegoś nie lubisz - zmień to.
Jeśli nie lubisz swojej pracy - rzuć ją.
Jeśli nie masz czasu - przestań oglądać telewizję.
Jeśli szukasz miłości swego życia - przestań.
Będzie czekać na ciebie kiedy tylko zaczniesz robić rzeczy które kochasz.
Przestań analizować w nieskończoność.
Wszystkie emocje są piękne.
Kiedy jesz, doceń każdy kęs.
Życie jest proste.
Otwórz umysł, ramiona i serce dla nowych rzeczy i ludzi.
Jesteśmy jedno w swojej różnorodności.
Zapytaj osobę obok ciebie jaka jest jego/jej pasja i podziel się swoimi marzeniami.
Podróżuj często.
To że się zgubisz pomoże ci odnaleźć siebie.
Niektóre okazje pojawiają się w życiu tylko raz, łap je.
Życie to ludzie których spotykasz i rzeczy które razem stwarzacie.
Więc wyjdź i zacznij tworzyć.
Żyj swoimi marzeniami i pasją.
Życie jest krótkie."

Kolejna prawda znaleziona w sieci. Bynajmniej nie odkrywcza, a jednak lubię do niej czasami wracać. I biegnąc przez kolejne zdania, szukam ich odpowiednika w swoim życiu. Nie jest źle ;) Robię to, co kocham, choć chciałabym to robić częściej. Moja praca? Mam pewien plan, a to już coś. Nie mam czasu i nie mam telewizora. Ta zależność była dla mnie oczywista od dawna. Miłość swojego życia znalazłam, nie szukając. Kiedyś analizowałam wszystko, teraz nie mam na to czasu. Dzięki Bogu! Nie potrafiłabym żyć bez emocji, a nawet gdybym potrafiła, nie chciałabym. Czasami ja panuję nad nimi, czasami one biorą moje życie w swoje ręce. Lubię taki stan rzeczy. Coraz bardziej doceniam każdy kęs. Kiedyś jadłam wyłącznie po to, by żyć, teraz bywa odwrotnie. Życie jest proste? Pewnie tak, a my je zbyt często komplikujemy. Nowi ludzie na mojej drodze, to nowe możliwości, wyzwania, marzenia, a czasami ich spełnienie. Są tacy, którzy natychmiast zajmują stałe miejsce w moim życiu, od pierwszej rozmowy, pierwszej wspólnie wypitej kawy, pierwszego spojrzenia. Podróżuję tak często, jak to możliwe. Jeśli spełni się moje wielkie marzenie, za cztery lata uciekamy na rodzinną wyprawę dookoła świata. I nie, nie martwię się, że nasze Dzieci coś przez ten rok stracą. Że będą miały białą plamę w CV. Że zostaną w tyle za rówieśnikami. Myślę, że to najlepsza lekcja życia, jaką mogę Im podarować, choć z pewnością nie najłatwiejsza ;) Czasami się gubię, ale nigdy się nie poddaję. Kiedyś nie rozumiałam, że okazja to krótki przystanek pędzącego pociągu życia, który niezwykle rzadko się zatrzymuje. Dzisiaj wsiadam do niego bez zastanowienia. Znacznie łatwiej jest wyskoczyć niż wsiąść, kiedy nabiera prędkości ;) Mam pomysł i apetyt na życie. Coraz więcej pomysłów i coraz więcej marzeń. I nadzieję, że nadal więcej przede mną niż za mną. Nadzieję, że wszystko to, o czym marzę się jeszcze spełni.

A Wy lubicie swoje życie?
Swoje tu i teraz?
Lubicie snuć marzenia i plany?
A może żyjecie dniem dzisiejszym i tak właśnie jest najlepiej?


Zapomniałam dodać, że uwielbiam niespodzianki. Nawet te najmniejsze, kiedy zupełnie niepozorne, nadpsute jabłko, pokazuje mi nagle swoje serce ;)

Udanego dnia!

p.s. Czy ktoś wie, gdzie mogę znaleźć oryginalny tekst w języku angielskim? Był genialny ;)

I wspomniana wersja oryginalna. Dzięki Cozerce :)))