Co się komu podoba :)

Rozmawiamy o tym, co piękne.
Mówię o drewnie, wełnach, wszystkim co naturalne, proste, nieskomplikowane.
Słuchają, kiwają głowami, Im też się to wszystko BARDZO PODOBA!
Zamieszkamy kiedyś w drewnianym domu, na podłogach stare deski, wielkie okna bez firanek, duży stół, na którym z rzadka obrus zagości, na polu koń, nasz własny i jeszcze jeden pies, koniecznie duży! A po chwilowym zachwycie tym, co proste, eko i tak cudownie zwyczajne, trafiają w moje ręce zeszyty z naklejkami, gdzie wszystko w brokacie i różach :) Niby już różowy niemodny, a jednak gdzieś w zakamarkach dziewczyńskich serc cicho sobie ta miłość do różu drzemie. Młodsza Siostra marzy o sukni księżniczki na bal, całej w kolorach, tęczowych (!), z falbanami, tiulami, marszczeniami... I mamusiu, takie buciki na letkim obcasie, takim no wiesz!
Nie wiem i na szczęście nie mam szansy takich tutaj znaleźć. Ale suknia będzie. Skoro jeszcze wśród marzeń plączę się tyle kolorów i koronek :) Chłopiec będzie piratem, takim prawdziwym, co to na śniadanie dzika zjada, a wieczorem przytula się do swojej piratki, bo sam zasnąć nie może. I niech to wszystko jeszcze chwilę trwa.

Wy też kolekcjonowałyście naklejki?
Ja zupełnie nie pamiętam takich zeszytów.
Może mnie coś ominęło :)

A na deser obrazek, który znalazłam dzisiaj na FB. Jakże prawdziwy!