Małe radości, małe tęsknoty

Zanim nadejdzie zima dostanę pewnie jeszcze dziesiątki mniejszych i większych polnych bukietów. Nie sposób się nie uśmiechnąć, kiedy zostaje się tak obdarowanym z rzuconym mimochodem, a jednak bardzo szczerym kocham Cię, wiesz? Wiem. Zawsze wiedziałam. Nawet, gdy się na mnie złościsz, a ostatnio zdarza się to częściej niż bym chciała, wiem bardzo dobrze, że tak właśnie jest. Że zanim zaśniesz, przestaniesz się dąsać, a nad ranem i tak wrócisz do naszego dużego łóżka ze swoją poduszką i drugą połową snu. 

Nadszedł zbuntowany czas testowania i przekraczania granic. Uzbrajamy się w cierpliwość, czytamy, rozmawiamy. Z naszych rozmów dowiaduję się wielu ciekawych rzeczy :)

- Lubię tylko Konrada.

- Lubiłeś też Antosia.

- Tak, ale on już się nie wygłupia. Jest teraz bardzo grzeczny.

Wszystko jasne. Tylko wypatrywać dnia, jak Konrad przestanie lubić Chłopca lub sam dołączy do tych bardzo grzecznych i przestanie być fajnym kolegą. Życie. Małe radości i małe tęsknoty. Choćby za Tatą, który wraca z pracy wieczorem, wypatrywany i wyczekiwany z niecierpliwością.

- Kieeedy przyjedzie tata?

- Za chwilę.

- A kiedy będzie za chwilę?

I tak mijają nam wakacyjne dni bez Dziewczyn. Czas dla Chłopca, wieczory dla siebie, trochę zbyt pusto i cicho, ale wiem, że jeszcze zatęsknię za taką ciszą. Chwytam chwilę i skreślam kolejny dzień w kalendarzu, z niedowierzaniem odkrywając, że lipiec ma się już ku końcowi i sierpień puka do drzwi.