Rodzinnie i zimowo czyli weekend marcowy!

Dzisiaj rano wszystko wokół kapało i kropiło. Pies szedł na obrażonych łapach, a ja co jakiś czas spoglądałam w górę, szukając oznak nadchodzącej wiosny. Znalazłam jedynie świeże płatki śniegu na przydrożnych krzewach. Pogoda zawiodła, więc weekend minął nam domowo. Miałam czas, żeby popatrzeć na Dzieci. Posłuchać. Poobserwować. Miałam czas z Nimi porozmawiać. Pomalować. Pobudować. Poczytać. Marzyły mi się długie wiosenne spacery, ale takie wspólne domowe dni też są potrzebne. Fascynacja Chłopca porządkami i odkurzaczem nie mija ;) I muszę Chłopca pochwalić za to, że tak dzielnie pomaga sprzątać swój pokój. I za kilka innych małych wielkich sukcesów. Za samodzielność. Za to, jak opanował wchodzenie po schodach. Za to, jak sobie radzi przy stole, zjadając bez jakiejkolwiek pomocy swoje chrupki, kanapki i zupę. Za to, jak się z nami komunikuje, choć jeszcze nie potrafi mówić. Za to, jak uważnie słucha czytanych i opowiadanych książeczek. Za to, jak nas wszystkich zasypuje całusami na dobranoc i za uśmiech, z jakim się budzi każdego dnia. Dziewczyny natomiast przechodzą etap Taty. Tata jest najważniejszy. Tata na pewno wie to, czego ja nie wiem, a już z całą pewnością potrafi naprawić rzeczy, w które ja życia tchnąć nie potrafię. Tata jest najsilniejszy. Tata potrafi zamienić się w zjeżdżalnię, lepiej niż ktokolwiek bawić się w berka, robi kanapki z masłem orzechowym i nie uginają się pod Nim kolana, kiedy obie Dziewczyny jednocześnie(!) znosi po schodach. Ach! Ja też pamiętam swoją fascynację Tatą. Tata był najprzystojniejszy, najszybszy, najodważniejszy. Tata jeździł ze mną na basen i na narty. Tata zawoził mnie samochodem do przedszkola i pozwalał siadać na przednim siedzeniu. Ciekawe, czy Chłopiec będzie przechodził taki etap zakochania w Mamie ;) Mam nadzieję, że tak! Dostałam zdjęcie M sprzed kilku ładnych lat. Prawie się nie zmienił ;) Pokazałam to zdjęcie E z pytaniem, czy poznaje, kto to jest. E zastanawiała się przez chwilę, po czym z entuzjazmem wykrzyknęła: „Tak! Wiem! Kominiarz!” Dodam tylko, że Tata na zdjęciu był w garniturze i pod krawatem ;) Prawie robi wielką różnicę! Wczoraj czekałam na wiosnę. Patrzyłam w niebo i podziwiałam chmury, które miał rozwiać wiatr. Dzisiaj z tych pięknych chmur zaczął padać śnieg, który od kilku godzin zasypuje stolicę... Nie mam pojęcia, czy jutro uda nam się wyjechać do przedszkola bez porannego wielkiego odśnieżania. Krajobraz za oknem późnym popołudniem wróżył wielki powrót zimy ;(