Niebo

Niebo o zachodzie słońca. Czasami stoi w oknie naszej sypialni, czasami płynie. I gra kolorów, której mogłabym się przyglądać bez końca.

Od Czerwiec

Niebo, na tle którego tańczą samoloty. Jak te w Góraszce. Gdyby nie M, nigdy bym się tam nie znalazła. Nie zapatrzyłabym się na podniebne układy, nie wstrzymywała oddechu na te ułamki sekundy, kiedy wydawałoby się, że ktoś nad nami igra z losem. I ta nieprawdopodobna cisza w najważniejszych momentach pokazu. W tłumie ludzi. Do niezapomnienia. I do powtórzenia ;)

Niektóre samoloty wznosiły się po to, aby chwilę później przez kilka sekund z wyłączonym silnikiem spadać CICHO w dół. Nie wiem, czy bardziej pamiętam sam widok czy tą ciszę właśnie.

Od Czerwiec

Inne mijały się w odległości, której z ziemi praktycznie się nie zauważało. Nie zamknęłam oczu, ale z pewnością przez tą chwilę nie oddychałam.

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Do góry kołami po niebie? Dlaczego nie ;)

Od Czerwiec

I nad naszymi głowami...

Od Czerwiec

W weekend lecieliśmy ze Starszą Siostrą samolotem. Kiedy wzbijaliśmy się w powietrze było chłodno, szaro i deszczowo. W pewnym momencie znaleźliśmy się nad chmurami, nad którymi świeciło piękne słońce i które w dole wyglądały jak wielka miękka puszysta kołdra ;) Dziewczynka zapatrzona w okno samolotu stwierdziła:
"Mamo, tutaj jest jak w niebie!"

I poniekąd miała rację ;)