Tydzień z Chłopcem

Ten tydzień był wyjątkowy. Dla Chłopca. Dla mnie. Dla nas wszystkich. Starsze Siostry spędziły go w Poznaniu, a my mieliśmy czas tylko dla siebie. Na leniwe (choć niezwykle wczesne) poranki we dwoje, na spacery, na czułości, na czytanie książek, na odkrywanie świata i siebie nawzajem. Ten tydzień uświadomił mi, jak rzadko mamy okazję być sami. I jak czasami bardzo tego potrzebujemy. I choć tęsknię za Dziewczynkami ogromnie, to jednak jeszcze bardziej cieszę się, że los sprawił nam taką niespodziankę. Nieoczekiwaną, nieplanowaną, najlepszą z możliwych.
Najbardziej zaskoczyło mnie to, że Chłopiec nie tęsknił za swoimi Siostrami. Nie zaglądał do Ich pokoju, nie szukał, nie pytał. Chwytał każdą chwilę, którą mógł spędzić ze mną, a później również z Tatą. Jak gdyby wiedział, że ta sytuacja jest chwilowa. Patrzyłam na Niego, słuchałam Go, rozmawiałam, opowiadałam. Przytulałam i setki razy powtarzałam, jak bardzo Go kocham. Za to, że jest. I za to, jaki jest. Byliśmy wspólnie tu i tam. A dzisiaj kilka zdjęć z naszego spaceru pa Parku Wilanowskim, który aktualnie znajduje się w przebudowie i w którym Chłopiec najbardziej zachwycał się żółtą koparką ;) Ja czekam z utęsknieniem, aż przypałacowe remonty się skończą, ale przyznam, że roześmiana i szczęśliwa buzia Chłopca na widok piaskarek i traktorów absolutnie rekompensuje mi ten bałagan.

Od Czerwiec

Bardzo lubię to zdjęcie. Taty z Chłopcem. Mam takich zdjęć zdecydowanie za mało, nie wspominając o zdjęciach Chłopca z mamą ;) To kolejna rzecz, jaką uświadomiłam sobie w ciągu minionego tygodnia.

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Od Czerwiec

Dawno nie widziałam tak pięknych paproci. Kiedy je zobaczyłam, przypomniały mi się dziecięce spacery po lasach, w których kiedyś rosły paprocie ogromne, soczyście zielone i rozłożyste.

Od Czerwiec

Od Czerwiec