Ciemna grudniowa noc

Ostatniej nocy wiał bardzo silny wiatr. Wślizgiwał się każdą najmniejszą szczeliną do naszego domu, robiąc przy tym wiele zamieszania. Trzaskając delikatnie drzwiami, świszcząc w łazienkach, poruszając roletami w oknach i wyjąc za oknem. Zimna grudniowa noc. Ciemna i trochę straszna. Młodsza Siostra budziła się kilka razy z pytaniem, kto chodzi po naszym domu. Przytulałam Ją i odpowiadałam, że nikogo nie ma. Że to wiatr się zgubił i tak pędzi, szukając drogi. Zasnęła. Patrzyłam na Nią i nie mogłam zanąć. Poszłam do pokoju Chłopca sprawdzić, czy od okna zbyt mocno nie wieje. Wróciłam do łóżka. Za chwilę wstałam i poszłam do Starszej Siostry. Sama nie wiem, dlaczego. Popatrzeć na Nią. Przytulić. Powiedzieć przez sen, że Ją kocham. Bo zawsze tak robię. Czasami uśmiecha się, jakby słyszała moje słowa ;) Kiedy wróciłam do sypialni, wiatr wydawał się być trochę dalej. Trochę ciszej. Trochę spokojniej. Wtuliłam się w zapach Dzieczynki i zasnęłam.
Rano na Dzieci czekały w butach mikołajkowe upominki. Małe prezenty. I wielka radość. I słowa Młodszej Siostry, że jednak się myliłam. Że ktoś w nocy był w naszym domu ;) No tak. Jak mogłam się tak pomylić?! Jak mogłam się nie domyślić, że to Święty Mikołaj buszuje w wiatrołapie. Teraz już wiem, że Jego sanie mknąc tak szybko, porywają za sobą wiatr. I już wiem, kto w nocy trzaska drzwiami.
Gdyby dzisiaj ktoś "serdeczny" próbował przekonać Dziewczyny, że Święty Mikołaj nie istnieje, nie miałby najmniejszych szans. Słyszały. Widziały. W ciemną grudniową noc ;) A potem jeszcze zapukał do klasy Starszej Siostry. W srebrnych butach, które mogły zrobić wyłącznie Elfy ;)

Pięknych sńow!

p.s. Młodsza Siostra miała dzisiaj również spotkanie ze Świętym Mikołajem. W przedszkolu. Kiedy odprowadzałam Ją do sali, powiedziała nagle - trochę do mnie, a trochę sama do siebie:
"Ciekawe, co zrobi Mikołaj, kiedy mnie spotka. Może przykryje mnie swoją białą brodą?"
Rozczuliła mnie tym bardzo. Nawet nie wspomniała o prezentach ;)

Od grudzień

Od grudzień

Od grudzień